ΜΟΙΡΑΣΜΑ:
"Η βαθια αγνοια που θα οδηγουσε στην απαραιτητη παραπομπη και το θρησκευτικο κυρηγμα. Μετα απο φαση ανορεξιας ,το σωμα μου τα επαιξε και αρχισα να τρωω "αναξελεγκτα",καταληγοντας ταχυτατα σε υγιη κιλα αλλα και με βαρια καταθλιψη, αρνηση να βγω απο το σπιτι και πολυ επικινδυνες αντισταθιστικες συμπεριφορες
1) Πηγα(με πηγαν) στον πιο wtf ψυχιατρο/ψυχαναλυτη που αντι να με παραπεμψει η εστω να αξιολογησει τις επικινδυνες συμπεριφορες εμπαινε σε ανεγκεφαλα debate μαζι μου για το αν υπαρχει θεος*επεμενε πως δεν μπορει να ειμαι αθεη , πρεπει τουλαχιστον αγνωστικιστρια*
2) και ατακες τυπου *Τι νοημα εχει να επενδυεις τοσο στο σωμα σου,αφου θα γινεις μανα και θα χαλασει* Ακομα cringeαρω. Ειμαι αποφοιτη ψυχολογιας (εργαζομενη σε αλλο αντικειμενο) και διεγνωσμενη με οριαρκη διαταραχη, πολυ καλυτερα χαρη στη dbt που ουδεμια σχεση ειχε με τις προσωπικες αποψεις- μπαρουφες του εν λογω."
Άλλο ένα μοίρασμα όπου οι προσωπικές πεποιθήσεις του επαγγελματία πρωταγωνίστησαν δυστυχώς σε όσα διαβάσαμε. Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά:
1) Σε καμία πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της θεραπείας αυτές καθαυτές οι προσωπικές θρησκευτικές πεποιθήσεις του θεραπευόμενου ατόμου πόσω μάλλον υπό την μορφή debate(!) Μπορεί φυσικά να είναι αντικείμενο της θεραπείας το πως επηρεάζουν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις την καθημερινότητα και το πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνεται μια γενικόλογη αόριστη και κενή τελικά νοήματος φιλοσοφική θρησκειολογική κουβέντα π.χ αν υπάρχει Θεός ή όχι. Το άτομο στην θεραπεία πρέπει να είναι αποδεκτό μαζί με τις όποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις μπορεί να έχει ανεξαρτήτως αν αυτές είναι ίδιες ή διαφορετικές από αυτές του επαγγελματία. Από εκεί και πέρα οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις ίσως δημιουργούν κάποια προβλήματα στο άτομο ή σε άλλους αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό αλλά και κάτι που θα χρειαστεί να το φέρει το ίδιο το άτομο σαν αίτημα ή να προκύψει μέσα από την διαδικασία φυσικά και αβίαστα.
2α) Από εκεί και πέρα διαβάζουμε ότι ο επαγγελματίας προσπάθησε να περάσει τη προσωπική του άποψη ότι δεν έχει νόημα να επενδύει μια γυναίκα στο σώμα της εφόσον θα γίνει μάνα και αυτό θα χαλάσει. Το ερώτημα είναι ποιά τον ρώτησε. Η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες μπορούν να επενδύουν όσο θέλουν και όποτε θέλουν στο σώμα τους είτε γίνουν μανάδες είτε δεν γίνουν. Δικό τους δεν είναι; Οι επαγγελματίες δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες αδιάκριτες επικριτικές ερωτήσεις λες και κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια για τα πράγματα. ΑΝ τυχόν θέλει η θεραπευόμενη να δουλέψει στη θεραπεία το ότι επενδύει πολύ εκεί ή κάπου αλλού, μιλιά έχει να το κάνει μόνη της.
2β) Χώρια το ότι τι ακριβώς σημαίνει τέλοσπαντων ότι χαλάει ένα γυναικείο σώμα όταν κάποια γίνεται μητέρα(!) Ένα γυναικείο σώμα πράγματι περνάει από πολλές αλλαγές κατά την εγκυμοσύνη και τη γέννα αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να συντροφεύσουν τη μητέρα έτσι ώστε να μάθει πως μπορεί να προσέξει και να φροντίσει το σώμα της και τον εαυτό της γενικότερα! Οι μητέρες δεν έχουν «χαλασμένα» σώματα.
Λυπάμαι που το περάσατε αυτό αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που ξεκινήσατε DBT (Dialectical Behaviour Therapy) η οποία είναι εξαιρετική επιλογή για άτομα με Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το μοίρασμα 🙂
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Διαβάστε τις υπόλοιπες απαντήσεις εδώ: http://bit.ly/2w0LGAR
-Αν θέλετε και εσείς να συμπληρώστε τη φόρμα πατήστε εδώ: https://forms.gle/LP13AWNrtpvodUYG9
- Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ: http://bit.ly/2vcBq8A
Πρωτοβουλία του Νίκου Νακόπουλου
Ψυχολόγος MSc, Ψυχοθεραπευτής CBT