MΟΙΡΑΣΜΑ:
1) Ψυχίατρος που δεν με άκουσε ποτέ, που μιλούσε στο μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίας για τον εαυτό του (χώρια τα απανωτά τηλεφωνήματα), που είχε βγάλει λάθος συμπεράσματα για μένα, επειδή δεν κάθισε ποτέ να με ακούσει.
2) Που όταν του είπα κάποιο χώρο που έχω περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου, άρχισε να μου μιλάει για μια άλλη ασθενή του που ήταν σε αυτό το χώρο, δίνοντάς μου τόσα προσωπικά και οικογενειακά στοιχεία για την κοπέλα ώστε κατάλαβα ποια είναι, και σπάζοντας το ιατρικό απόρρητο με λεπτομέρειες που δε θα έπρεπε να γνωρίζω.
3) Που με πίεσε να βάλω στο πρόγραμμά μου συγκεκριμένη ψυχαγωγική δραστηριότητα, ενώ του είχα εξηγήσει ότι μου πυροδοτεί αναμνήσεις από τραυματικές εμπειρίες, επέμενε όμως λέγοντάς μου να κάνω υπομονή, γιατί θα με βοηθήσει για να αποκτήσω πρόγραμμα και πειθαρχία (ακόμα κι αυτό το συμπέρασμα ήταν αυθαίρετο, δεν είχα ποτέ δυσκολία στην τήρηση προγράμματος ή πειθαρχίας).
4) Πιάστηκε από μια διάγνωση και δεν ενδιαφέρθηκε να με ακούσει, πήρε εξ αρχής ως δεδομένο ότι θα έχω όλα τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαταραχής, με αποτέλεσμα να μου αποδίδει στοιχεία χαρακτήρα και δυσκολίες που δεν είχα. Ήταν σαν να μιλάμε για κάποιον άλλο.
5) Έφτασα να φεύγω με κρίσεις πανικού από το γραφείο του και να μου δίνει ηρεμιστικά πριν φύγω για να μπορέσω να φτάσω σπίτι μου χωρίς να κάνω κακό στον εαυτό μου.
6) Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι ότι σε γνωστό τεράστιο site αξιολόγησης ιατρών, έχει 10/10 από όλους.
7) Και ακόμα αναρωτιέμαι μήπως εγώ είχα κάποιο πρόβλημα που τα έβλεπα περίεργα όλα αυτά.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Άλλο ένα πολύ άσχημο μοίρασμα με έναν ψυχίατρο να συμπεριφέρεται με απάνθρωπο ουσιαστικά τρόπο στο άτομο που το έγραψε. Ας τα δούμε ένα ένα:
1) Δεν έχει επιλέξει το σωστό επάγγελμα ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας που α) δεν ακούει, β) μιλάει για τον εαυτό του στις συνεδρίες, γ) απαντάει τηλέφωνα κατά τη διάρκεια συνεδριών και δ) που βγάζει συμπεράσματα για το άτομο μόνος του χωρίς να ενδιαφέρεται να γίνει αυτό συνεργατικά. Αυτός ο άνθρωπος που συμπεριφέρεται έτσι έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια αλλά και κάθε ευκαιρία να επικοινωνήσει ουσιαστικά με το άτομο που του κάνει τη τιμή να τον εμπιστεύεται με τον χρόνο του, τα λεφτά του και τα προσωπικά του ζητήματα. Αντιθέτως, θα έπρεπε να ακούει περισσότερο από το να μιλάει, να έχει το κινητό στο σιωπηλό, να αφήνει τον εαυτό του για τη προσωπική του θεραπεία και να θέτει τις κατάλληλες ερωτήσεις που θα δώσουν την ευκαιρία στο άτομο να βγάλει το ίδιο κάποια συμπεράσματα για το ίδιο. Όλα λάθος που λέμε!
2) Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να μιλάει ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας για άλλους ασθενείς καταλύοντας το απόρρητο. Αυτό είναι παράνομο, ανήθικο, απαράδεκτο και στρεσσογόνο για το άτομο που βρίσκεται στην αμήχανη θέση να γνωρίζει πράγματα που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει και να αναρωτιέται τι να κάνει με αυτήν την εξέλιξη. Είναι ένας επιπλέον βραχνάς για κάποιον που έχει πάει για να διαχειριστεί διάφορους δικούς του…βραχνάδες. Είναι απολύτως περιττό και ουσιαστικά είναι ενέργεια και χρόνος χαμένος από την δική του θεραπεία.
3) Στη συνέχεια βλέπουμε τον επαγγελματία να πιέζει το θεραπευόμενο άτομο να κάνει κάτι. Όταν το κάνουν αυτό οι επαγγελματίες υιοθετούν ένα ρόλο εξουσιαστή ο οποίος ξέρει τι είναι το καλύτερο για το άτομο και πιέζει προς αυτήν την κατεύθυνση για το «καλό του». Δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι η θεραπεία. Αντιθέτως όσα επιλέξει να κάνει το άτομο στη θεραπεία χρειάζεται να είναι προϊόν της συνεργασίας των 2 τους. Φυσικά πολλές φορές πιεζόμαστε από πολλά πράγματα στη θεραπεία, δεν είναι όλα εύκολα και απλά (αλίμονο!) αλλά αυτό είναι διαφορετικό από το να έχουμε κάποιον να μας πιέζει να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε με τίποτα. Βέβαια, γίνεται ακόμα χειρότερο όταν διαβάζουμε πως η δραστηριότητα αυτή πυροδοτούσε αναμνήσεις από τραυματικές εμπειρίες. Σε μια ψυχοθεραπεία χωρίς τέτοιες παθογένειες πρώτα θα υπήρχε φροντίδα αυτών των εμπειριών και στη συνέχεια θα έπεφτε στο τραπέζι κουβέντα για συμμετοχή σε αυτήν την δραστηριότητα αφού πρώτα το άτομο ένιωθε πολύ καλύτερα αναφορικά με τις τραυματικές του εμπειρίες.
4) Αυτό είναι κάτι πολύ συχνό σε επαγγελματίες με στείρα και μηχανιστική γνώση της ψυχοπαθολογίας οι οποίοι κατά την επικοινωνία με το άτομο γεμίζουν κουτάκια ψυχοπαθολογίας κατά το δοκούν. Αφενός υπάρχουν τόσες διαφορετικές εκδοχές της τάδε ψυχικής ασθένειας όσοι άνθρωποι νοσούν από αυτήν. Κανένας δεν βιώνει την ίδια ψυχική ασθένεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αφετέρου πέρα από την ψυχιατρική διάγνωση οι άνθρωποι έχουν ένα σωρό άλλες ταυτότητες οι οποίες επίσης τους καθορίζουν και ενδεχομένως τους καθορίζουν περισσότερο από την ταυτότητα της ψυχιατρικής διάγνωσης. Ένα σπίτι δηλαδή ναι έχει πόρτα αλλά έχει και άλλα πόσα πράγματα, φανταστείτε να είμαστε απ’ έξω από τη πόρτα και να νομίζουμε ότι αυτό είναι όλο το σπίτι. Είτε το θεραπευόμενο άτομο είχε πράγματι τη διάγνωση αυτή είτε δεν την είχε, είναι ανάλγητος και καθόλου ουσιαστικός ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε. Κανένας δεν μπορεί να βοηθηθεί ουσιαστικά εφόσον μας φοράνε μια ταμπέλα και αδιαφορούν για όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που ίσως συνθέτουν το «είναι» μας.
5) Λυπάμαι πολύ για το αποτέλεσμα αυτό αλλά το καταλαβαίνω καθώς οι συνεδρίες με το άνωθεν περιεχόμενο πρέπει να ήταν εξαιρετικά στρεσσογόνες και αφόρητα πιεστικές. Ένας ευσυνείδητος επαγγελματίας θα υιοθετούσε διαφορετική στάση πολύ νωρίτερα πόσω μάλλον όταν φτάσατε σε αυτό το σημείο.
6) Καλό είναι να είσαστε καχύποπτοι απέναντι σε τέτοια ερεθίσματα. Ίσως και να μην σημαίνει τίποτα αυτό(!) Και μεταξύ μας, το πιο πιθανό αυτό είναι.
7) Το καταλαβαίνω γιατί το λέτε αυτό. Είναι αναμενόμενο άτομα σε θέση εξουσίας να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι είμαστε λάθος, περίεργοι, υπερευαίσθητοι, μη συνεργάσιμοι και υπεύθυνοι για την κακή εξέλιξη. Πόσω μάλλον εάν δεν γνωρίζει το περιεχόμενο σπουδών των επαγγελματιών, τον κώδικα δεοντολογίας, πως λειτουργούν τα πράγματα στο εξωτερικό, τι σημαίνει το ένα και τι σημαίνει το άλλο. Είναι πιο πιθανό να φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε και όχι ο άνθρωπος με σπουδές, γραφείο/ιατρείο και βαθμολογήσεις 10/10 στο site. Είναι απολύτως φυσιολογικό να αμφιταλαντεύεστε αν φταίτε εσείς ή όχι. Αλλά θα ήθελα να σας πω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όσα γράψατε αποτελούν πολύ σοβαρά ατοπήματα και θα ήταν απολύτως απίθανο να μπορέσετε να βοηθηθείτε από τέτοια στάση απέναντι σας. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ανεπαρκής για το έργο αυτό και διέπραξε σημαντικότατα λάθη τα οποία κανείς επαγγελματίας δεν πρέπει να διαπράττει. Οι επαγγελματίες έχουμε την ευθύνη για τo πως είναι ο άνθρωπος που μας επισκέπτεται και αν βλέπουμε πως δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε ή πως γίνεται χειρότερα πρέπει είτε να ζητήσουμε εποπτεία για να δούμε τι δεν κάνουμε αρκετά καλά είτε να τον παραπέμψουμε σε κάποιον καταλληλότερο επαγγελματία. Αν δεν αισθάνεται κανείς καλά με τον επαγγελματία ψυχικής υγείας καλείται να το συζητήσει μαζί του/της ή να αποχωρήσει από την θεραπεία.
Ελπίζω να βρήκατε αλλού καλύτερη βοήθεια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το μοίρασμα 🙂
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Διαβάστε τις υπόλοιπες απαντήσεις εδώ: http://bit.ly/2w0LGAR
-Αν θέλετε και εσείς να συμπληρώστε τη φόρμα πατήστε εδώ: https://forms.gle/LP13AWNrtpvodUYG9
- Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ: http://bit.ly/2vcBq8A
Πρωτοβουλία του Νίκου Νακόπουλου
Ψυχολόγος MSc, Ψυχοθεραπευτής CBT